Z uroczą, zdolną, magiczną aktorką, konferansjerką urodzoną w Paryżu Elisabeth Dudą rozmawiamy o jej bogatym życiu na ekranie, scenie, o mediach oraz jej twórczości pisarskiej…Pochodzenie masz mieszane, polsko-francuskie. Czy czujesz się bardziej Polką czy Francuzką? Często mnie ludzie o to pytają… i prawdopodobnie nigdy nie znajdę odpowiedzi! Mieszkałam, chodziłam do szkoły i studiowałam w Paryżu przez 21 lat. Ale moje korzenie nie są w 100 procentach francuskie, zresztą podobnie jak wielu Paryżan, urodziłam się w tym mieście i zakochałam się w nim. A jak się kocha, to się kocha na zawsze… Każdy może zostać paryżaninem. Bo jak mawiał Sacha Guitry: Bycie Paryżaninem nie polega na tym, żeby urodzić się w Paryżu, lecz odrodzić się w nim. Polska przyniosła mi natomiast coś zupełnie innego. Z początku chciałam dowiedzieć się, kim jestem. Nieco później Polska rozwinęła moje zdolności aktorskie, moją świadomość historyczną i skłonność do obserwacji ludzi, rozwinęła przyjaźnie, dodała skrzydeł. Dziś mieszkam na stałe we Francji, ale wciąż podróżuję pomiędzy Francją a Polską. Potrzebuję tego ruchu. I zawsze będę tęsknić za jednym lub za drugim krajem. Tak to już jest…